It's the first day of the rest of your life.

Έφτασε η στιγμή που τα παιδιά μου ξεκινάνε το σχολείο! Θα φοιτήσουν σε μετα-βρεφικό τμήμα, όχι σκέτο βρεφικό, γιατί είναι πια μεγάλα παιδιά! Τα μικρά μου σκαθαράκια θα αφήσουν τη φωλίτσα μας για να γίνουν μαθητές.

Και τότε η σκέψη της μάνας πετάει, φτάνει μακριά, μπροστά, στη στιγμή που τα μικρά ξεπεταρούδια της θα αφήσουν το σπίτι και θα φύγουν μακριά. Θα ανοίξουν τα φτερά τους για να δημιουργήσουν τη ζωή που ονειρεύονται. Μια ζωή που μπορεί να απέχει χιλιόμετρα, φυσικά και νοερά από την αγκαλιά μου. Ας είναι όμως, τα παιδιά πρέπει να είναι ευτυχισμένα και να είναι εφοδιασμένα με κάθε τι χρήσιμο, προκειμένου να πετάξουν. Κι αν πέσουν θα είμαστε δίπλα τους για να τα στηρίξουμε ώστε να σηκωθούν πάλι ψηλά. Αυτό είναι η αγάπη του γονιού. Πρέπει να την προσφέρει στα παιδιά του δίχως όρους, δίχως όρια και δίχως ανταλλάγματα.

Η εμπειρία μας από την πρώτη μέρα: φανταστική! Ο σταθμός που επιλέξαμε ακολουθεί το μοντέλο του Βερολίνου, οπότε η προσαρμογή των παιδιών θα γίνει πολύ ομαλά. Ήδη κάναμε την πρώτη γνωριμία με τους χώρους, τα παιχνίδια, την υπέροχη αυλή. Οι δασκάλες ήταν όλες υπέροχες και προς μεγάλη μας έκπληξη τα παιδιά μου τις εμπιστεύτηκαν σχεδόν αμέσως. Βέβαια, τις πρώτες ημέρες, πάντα θα βρίσκονται και οι γονείς μαζί στον ίδιο χώρο, για να νιώθουν ασφάλεια τα παιδιά. Διαβάσαμε παραμύθι, μάθαμε μυστικά για να μπορούν τα παιδιά να αισθάνονται δίπλα τους την παρουσία της μαμάς τους, ακόμη κι όταν αυτή θα έχει φύγει από το χώρο και στο τέλος πήραμε και το αναμνηστικό μας δώρο.

Κι επειδή δεν μπορώ η διδυμομάνα να σας αφήσω χωρίς χρήσιμη πληροφορία στο ποστ κι αφού μέσα σε όλη τη συγκινησιακή φόρτιση δεν είχα μυαλό για να ετοιμάσω μια πιο «σοβαρή» ανάρτηση, παρά μόνο να εκφράσω την αγωνία μου και τα ανάμεικτα συναισθήματα που με κυριεύουν, θα γράψω μια συνταγή! Ε ναι, καλά διαβάζετε! Θα σας πω τον πόνο μου θα σας πω και μια συνταγή! Είναι τα αγαπημένα κεφτεδάκια των παιδιών μου. Μα κεφτεδάκια; Ναι! Τα κεφτεδάκια αυτά, έπειτα από άπειρα πειράματα και πεταμένο φαγητό, έχουν γίνει μεγάλη επιτυχία. Και είναι το φαγητό κλειδί όταν στερεύω από ιδέες για το μαγείρεμα της επόμενης ημέρας.

Έχουμε και λέμε:

Υλικά

•500 γρ κιμά μοσχάρι ή και ανάμεικτο

•Μισή κούπα νιφάδες βρόμης

•Μια μικρή ή μισή μεγάλη ντομάτα

•Ένα μικρό ή μισό μεγάλο κρεμμύδι

•Λίγα φύλλα δυόσμο

•2-3 κουταλιές ελαιόλαδο

•Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη

•Σε έναν πολυκόφτη τοποθετείτε όλα τα υλικά εκτός από τον κιμά και το λάδι και τα χτυπάτε να ομογενοποιηθούν, όχι όμως να λιώσουν τελείως.

•Σε ένα μπολ τοποθετείτε τον κιμά, το μείγμα ντομάτας-βρόμης και το ελαιόλαδο, ανάλογα με το πόσο λιπαρός είναι ο κιμάς.

•Ζυμώνετε καλά και αφήνετε στο ψυγείο να ξεκουραστεί και να ανακατευτούν οι γεύσεις για 2-3 ώρες.

•Πλάθετε μικρά μπαλάκια, τοποθετείτε σε ταψάκι καλυμμένο με λαδόκολλα και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για μισή ώρα περίπου.

Γίνονται πολύ αφράτα και γευστικά.

Μερικά μυστικά.

•Επειδή τα φτιάχνω για τα παιδιά μου, το αλάτι είναι ελάχιστο. Αν καταναλωθούν από ενήλικες μπορείτε να ρίξετε αρκετό αλάτι, τους πάει πολύ!

•Επίσης είναι υπέροχη ιδέα και μια σκελίδα τριμμένο σκόρδο στον κιμά. Αυτό είναι το ιδανικό, γιατί έτσι φτιάχνεται το παραδοσιακό κεφτεδάκι, εκείνο το αλευροτηγανισμένο!

Ελπίζω να σας αρέσει και αυτή η συνταγή για τα κεφτεδάκια μας. Εσείς έχετε γενικά κάποια επιτυχημένη συνταγή να μου προτείνετε, για να παίρνω ιδέες; Έτσι για την ποικιλία!

Απαγορεύεται η χρήση μέρους ή ολόκληρου του κειμένου χωρίς την άδεια της συγγραφέως και αναφορά σε αυτήν.