pic. via Google
Πόσες φορές δεχτήκατε συμβουλές για την ανατροφή των παιδιών σας από άσχετους, συγγενείς ή φίλους; Πόσες φορές σας χαρακτήρισαν επιεικώς ανεπαρκείς ή υπερβολικές ως γονέα για τις επιλογές σας; Και φυσικά χωρίς να έχει ζητηθεί ποτέ η γνώμη τους; Νομίζω αρκετές, για να μη πω πολλές!
Και για να το κάνω πιο κατανοητό. Πριν αποκτήσετε παιδί, πόσες φορές συμβουλεύατε ή τουλάχιστον σκεφτήκατε να το κάνετε, κάποια φίλη σας που ήταν ήδη μαμά; Η είπατε στον εαυτό σας πως όταν εγώ κάνω παιδιά το τάδε δεν θα το κάνω ποτέ! Ή θα το κάνω έτσι! Εγώ πάντως τα δικά μου παιδιά τα είχα ήδη έτοιμα πριν καν τα γεννήσω. Και φυσικά όταν ήλθαν στον κόσμο, κατάλαβα ότι όσα είχα σκεφτει ήταν όλα λάθος. Ευτυχώς που δεν είχα μιλήσει, σε αυτό αν μη τι άλλο είμαι αρκετά διακριτική. Δεν μιλάω αν δεν με ρωτήσουν. Είμαστε λίγοι όμως εμείς!
Υπάρχει υπερπληθώρα πληροφοριών, κυρίως στο ίντερνετ, οπότε όλοι γινόμαστε ειδικοί. Γιατροί, ψυχολόγοι, διατροφολόγοι, ακόμα και σεισμολόγοι ενίοτε! Και δυστυχώς πολλοί συμβουλεύουμε επώνυμα, ανώνυμα ή και δια ζώσης, ό,τι έχουμε διαβάσει ή μας έχει μεταφέρει κάποιος γνωστός του γνωστού και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει κανένα φίλτρο και πιστεύουμε πως αφού το γράφει εκεί, έτσι πρέπει να είναι. Χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, χωρίς βιβλιογραφία, χωρίς καμία, πολλές φορές, αληθοφάνεια. Τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη.
pic. via Google
Αυτό όμως που εμένα προσωπικά μου δημιουργεί αντίδραση είναι οι συμβουλές περί διδύμων. Τα δίδυμα ή τρίδυμα κλπ είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία στη γονεϊκότητα . Είναι δυο συνομήλικα παιδιά, στον ίδιο χώρο, με τις ίδιες ή παρόμοιες ανάγκες σε πολύ κοντινά χρονικά διαστήματα, αν όχι ταυτόχρονα. Αν έχει δίδυμα η ξαδέλφη ή η φίλη σας δεν είναι το ίδιο. Τα βλέπετε για λίγο, παίζετε, τα παρηγορείτε ακόμα αν χρειαστεί, αλλά στο τέλος η πόρτα κλείνει και η οικογένεια μένει μόνη. Εκείνοι έχουν δικαίωμα να μιλήσουν και να δώσουν συμβουλές για τα δίδυμα. Εσείς βλέπετε απλά μια μόνο πλευρά τους.
Επίσης το μεγάλωμα δύο παιδιών σε κοντινή ηλικία δεν έχει καμία σχέση με το μεγάλωμα των δίδυμων. Μοιάζει αρκετά, αλλά δεν είναι το ίδιο. Από την πρώτη στιγμή δεν μπαίνουν δυο νεογέννητα στο σπίτι. Δεν βγάζουν δόντια δύο παιδιά σε κοντινές περιόδους. Δεν εισάγονται οι στέρεες τροφές ταυτόχρονα σε δυο παιδιά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Στα αδέλφια με κοντινές ηλικίες πάρχει μια περίοδος χάριτος για τους γονείς τουλάχιστον εννέα μηνών και μια αρκετά σοβαρή εμπειρία από το πρώτο παιδί ήδη. Για να μη μιλήσω για τις αλλαγές στις πάνες, το τάισμα με μπουκάλι ή το θηλασμό, το μπάνιο, το ντύσιμο, τα άλματα ανάπτυξης και πολλά άλλα. Όχι ότι υποβαθμίζω τη σοβαρότητα της δυσκολίας. Τουναντίον. Απλά δεν υπάρχει σύγκριση με το μεγάλωμα των διδύμων. Μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις.
Εκείνο όμως που με βγάζει από τα ρούχα μου -κρατάω χαρακτήρα όμως και δεν το δείχνω- είναι το «α τι καλά! Ξεμπερδέψατε!». Και για να καταλάβω, τα δίδυμα είναι μόνο ο τοκετός τους; Το μεγάλωμα τους μπαίνει στον αυτόματο; Δεν το νομίζω! Το «μπέρδεμα» είναι μόνιμο και διαρκές! Όπως ισχύει με όλα τα παιδιά έτσι και για τα δίδυμα. Και ποιος εγγυάται ότι τα δίδυμα συγχρονίζονται στα πάντα; Ότι θα κοιμούνται μαζί, θα πεινάνε μαζί, θα έχουν κοινά ενδιαφέροντα, θα ζητήσουν να έχουν τις ίδιες δραστηριότητες; Σπάνιο φαινόμενο για δύο διαφορετικές προσωπικότητες. Γιατί παρόλο που συγκατοικούσαν στην κοιλιά της μητέρας τους για πολλούς μήνες, παρόλο που μπορεί να προέρχονται από το ίδιο γονιμοποιημένο ωάριο και να μοιράζονται το ίδιο DNA, πρόκειται για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Ας μην το ξεχνάμε.
pic. via Google
Όταν λοιπόν δούμε στην παιδική χαρά, ή σε κοινή παρέα, ή έχουμε φίλη ή συγγενή με δίδυμα παιδιά, ας της χαμογελάσουμε κι ας μιλήσουμε για τον καιρό. Ας μιλήσουμε για μια νέα συνταγή που δοκιμάσαμε και μας άρεσε. Ας μιλήσουμε ανθρώπινα. Η γονεϊκότητα του καθενός είναι προσωπική του υπόθεση.
Απαγορεύεται η χρήση μέρους ή ολόκληρου του κειμένου χωρίς την άδεια της συγγραφέως και αναφορά σε αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου